Keloid – czym jest bliznowiec?

Bliznowiec, znany także jako keloid, to tajemnicza forma patologicznego gojenia się skóry, którą możemy napotkać po urazach. Charakteryzuje się niekontrolowanym rozrostem tkanki, sięgającym poza pierwotną ranę – to odróżnia go od popularnych blizn przerostowych. Jeśli zauważyłeś u siebie taką zmianę, możemy pomóc zrozumieć, jak powstaje i jakie terapie mogą być dla Ciebie skuteczne. Keloidy najczęściej pojawiają się u osób w wieku od 10 do 30 lat, a genetyka i pochodzenie etniczne mogą zwiększyć ryzyko ich wystąpienia. Czy interesuje Cię, jak poradzić sobie z tym problemem? Przeczytaj dalej i odkryj dostępne metody leczenia, które mogą poprawić Twój komfort życia.

Keloid – co to? 

Bliznowiec, znany również jako keloid, to szczególna forma patologicznego gojenia się skóry, która pojawia się po urazie. Charakteryzuje się niekontrolowanym rozrostem tkanki, która przekracza granice pierwotnej rany, co odróżnia go od blizny przerostowej. Blizna przerostowa ogranicza się do obszaru uszkodzonej skóry, jest gruba, zaczerwieniona i wystaje ponad powierzchnię otaczającej skóry.

Przyczyny formowania się zarówno blizn przerostowych, jak i bliznowców, nie są dobrze zrozumiane, jednak istnieje genetyczna predyspozycja do ich występowania, która może objawiać się w rodzinach. Ich występowanie jest częstsze u osób różnych odcieni skóry, płci oraz wieku. Keloidy mogą formować się w odpowiedzi na urazy takie jak przecięcia, oparzenia, szczepienia, kolczykowanie, a także jako wynik nieprawidłowego gojenia się ran po trądziku czy ospie wietrznej. W rzadkich przypadkach mogą powstawać samoistnie na nieuszkodzonej skórze.

Keloidy występują szczególnie często u osób w wieku od 10 do 30 lat, ze zwiększoną predyspozycją genetyczną u osób afrykańskiego, azjatyckiego lub latynoskiego pochodzenia. Miejscami szczególnie narażonymi na rozwój keloidów są uszy, szyja, kark, ramiona, klatka piersiowa oraz plecy. Histologicznie, keloid jest zbiorem włókien kolagenowych, elastyny i fibroblastów, co sprawia, że staje się trudnym do zapanowania problemem estetycznym.

Jak leczyć bliznowce? 

• Laseroterapia: Zabieg polega na naświetlaniu zmian bliznowych przez okres od 10 minut do 1,5 godziny, zależnie od powierzchni zmiany. Laseroterapia powoduje rozpad włókien kolagenowych, co prowadzi do zmiękczenia i zmniejszenia blizn.
• Zastrzyki z kortykosteroidów: Podawanie kortykosteroidów bezpośrednio do blizny powoduje zmniejszenie jej rozmiaru, zmiękczenie oraz rozjaśnienie zmiany. Efektywność tej metody wynosi od 50% do 80%, lecz istnieje ryzyko nawrotu blizn.
• Chirurgiczne usunięcie: Po wycięciu bliznowca pacjent musi nosić kolczyki uciskowe lub ubrania uciskowe przez 6–12 miesięcy, aby zapobiec nawrotowi. Jest to metoda efektywna, ale wymaga również innych uzupełniających terapii.
• Krioterapia: Zamrażanie bliznowców prowadzi do ich zmniejszenia i zmiękczenia. Może spowodować zanikanie pigmentu w miejscu leczenia, co jest szczególnie skuteczne w przypadku małych keloidów.
• Radioterapia: Radioterapia jest często stosowana po chirurgicznym usunięciu bliznowca, aby pomóc zapobiegać jego ponownemu wzrostowi poprzez dodatkowe działanie na tkankę.
• Dermapen: Zabieg ten wykorzystuje mechaniczne frakcjonowanie za pomocą igieł, które stymuluje procesy regeneracyjne skóry. Mechaniczne uszkodzenia skóry pobudzają naturalne procesy gojenia, co redukuje wypukłość blizn.
• Terapie skojarzone: Najlepsze rezultaty w leczeniu bliznowców osiąga się poprzez łączenie różnych metod terapeutycznych. Stosowanie laseroterapii, krioterapii, zastrzyków kortykosteroidowych oraz mechanicznego wsparcia Dermapenem znacząco poprawia efektywność leczenia oraz komfort pacjenta.